Το ιερό της Κυβέλης βρίσκεται 10 χλμ από την ελληνική αποικία της Αμισού. Η ονομασία της θεότητας προέρχεται από τη Φρυγία, συγκεκριμένα από το όνομτα Κubileya και εμφανίζεται για πρωτη φορα σε πηγες του 6ου αιώνα π.Χ. Στον ελλαδικό χώρο η λατρεία της θεάς έγινε περισσότερο γνωστή με την ονομασία Μητέρα των Θεών.
Το 2009 εργασίες για το τραμ στην ευρύτερη περιοχή έφεραν στο φως το ιερό της Αρχαϊκής περιόδου. Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα του ιερού καταλαμβάνουν έναν χώρο 120 τετραγωνικών μέτρων. Στο βόρειο τμήμα του βρέθηκε αναθηματικός χώρος με έντονα τα υπολοίματα καύσης. Αποδώθηκε στην Κυβέλη χάρη σε όστρακα από κύλικες που βρέθηκαν στον χώρο αυτόν, τα οποία έφεραν την επιγραφή ΚΥΒΗΒΩΣ. Εκτός από τα παραπάνω, ανακαλύφθηκαν και μελανόμορφα αγγεία, όπως αλαβάστρα, λήκυθοι, κύλικες και ρυτά καθώς και αγγεία διακοσμημένα με τον ερυθρόμορφο ρυθμό. Ήρθε στο φως, επίσης, πληθώρα ειδωλίων, τα οποία αναπαραστούν γυναικείες μορφές.
Δυστυχώς, το ιερό δεν διασώθηκε σε καλή κατάσταση και η αρχαιολογική έρευνα ήταν ελλειπής.
Η χρονολόγηση των πήλινων ευρημάτων τοποθετεί τη χρήση του ιερού στο γ΄τέταρτο του 6ου αιώνα ή το α΄ τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ.
Το ιερό βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον οικισμό Akalan σε στρατηγική θέση μπροστά στη θάλασσα. Είναι, λοιπόν, πιθανόν να χρησημοποιήθηκε ταυτόχρονα για θρησκευτικούς σκοπούς από τους Έλληνες αποίκους της Αμισού και από τους ντόπιους πληθυσμούς, καθώς τα στοιχεία καταδεικνύουν έναν πολυεθνικό χώρο λατρείας.
