Ένα από τα ελάχιστα νησιά του Ευξείνου Πόντου είναι η Αρητιάς νήσος ή Νήσος του Άρη, Ἀρητιάς ή Ἄρεος Νῆσος, γνωστή σήμερα ως Giresun ή Puga Adasi. Κατά τον Πλίνιο Αρητιά ονομάστηκε από τους Έλληνες, ενώ η αρχική του ονομασία ήταν Χαλκερίτις. Πρόκειται για ένα μικρό βραχώδες νησί, βορειοανατολικά της Κερασούντος, προσβάσιμο μόνον από ένα λιμανάκι στο νοτιοανατολικό του τμήμα.
Πάνω στο νησί υπάρχουν οχυρωματικά έργα εντός των οποίων βρίσκεται και ένας τετραώροφος πύργος τετράγωνης κάτοψης που χρονολογείται στην εποχή του Αυτοκράτορα Αλέξιου ΙΙ Κομνηνού. Στο κεντρικό τειχισμένο τμήμα του νησιού έχουν εντοπισθεί αρχαιολογικά κατάλοιπα της ελληνιστικής και βυζαντινής περιόδου, ενώ πρόσφατα αποκαλύφθηκε ένα συγκρότημα εκκλησιαστικών κτηρίων του 9ου-11ου αιώνα. Πιθανότατα πρόκειται για τμήμα του μοναστηριού της Αγίας Ελεούσας ή του Αγίου Φωκά εκ Σινώπης. Στα θεμέλια του συγκροτήματος εντοπίσθηκαν νεότερες φάσεις μνημείων, που ανήκουν ίσως σε ναό της ελληνιστικής εποχής. Στο νησί έχουν εντοπιστεί ακόμη δύο πηγές, μία εντός και μία εκτός του τείχους, καθώς και τάφοι του 8ου αι. μ.Χ.
Μυθολογία
Η νήσος του Άρη ονομάστηκε έτσι από τον ναό που ίδρυσαν στο νησί οι Αμαζόνες, αφιερωμένο στον πατέρα τους Άρη. Σύμφωνα με μια παραλλαγή του μύθου των Στυμφαλίδων ορνίθων, τα ανθρωποφάγα πουλιά βρήκαν καταφύγιο στη νήσο του Άρη στον Εύξεινο Πόντο αφού εκδιώχθηκαν από τον Ηρακλή, ο οποίος δεν τα σκότωσε. Στη συνέχεια διώχθηκαν από την Αρητιά από τους Αργοναύτες, όταν αυτοί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας τους επισκέφθηκαν το βραχώδες νησάκι όπου ο Ιάσων και οι σύντροφοί του τέλεσαν θυσία στον ναό του Άρη.
