Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος (2 Ιανουαρίου 1403 – 18 Νοεμβρίου 1472) ήταν εξέχων Βυζαντινός κληρικός, λόγιος και ανθρωπιστής, με σημαντική συμβολή στην αναβίωση των γραμμάτων τον 15ο αιώνα. Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και βαπτίστηκε με το όνομα Βασίλειος. Ακολούθησε τον μοναχικό βίο με την προτροπή του μητροπολίτη Τραπεζούντας, Δοσίθεου του Δωριέα. Σπούδασε στον Μυστρά υπό τον Γεώργιο Γεμιστό-Πλήθωνα, αποκτώντας βαθιά γνώση της πλατωνικής φιλοσοφίας.
Το 1437, ως μητροπολίτης Νικαίας, συμμετείχε στη Σύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας, υποστηρίζοντας την ένωση των Εκκλησιών. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε καρδινάλιος και τιτουλάριος Λατίνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αφιέρωσε τη ζωή του στη διάσωση και διάδοση της ελληνικής γραμματείας στη Δύση, συμβάλλοντας καθοριστικά στην Αναγέννηση.
Ο Βησσαρίων πέθανε στη Ραβέννα στις 18 Νοεμβρίου 1472 και ετάφη στον ναό των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη. Η προσφορά του στη διάσωση της ελληνικής κληρονομιάς και η προώθηση του ουμανισμού τον καθιστούν μία από τις σημαντικότερες μορφές της εποχής του.
