Ο Θεοφύλακτος Θεοφυλάκτου (1885–1961) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός με καταγωγή από τον Πόντο. Γεννήθηκε στο χωριό Τσίτη της Αργυρούπολης και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας. Στη συνέχεια, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας Χειρουργικής και Μαιευτικής. Εξειδικεύτηκε στην Ωτορινολαρυγγολογία και Οφθαλμολογία στο Παρίσι.
Επιστρέφοντας στον Πόντο, ανέλαβε γραμματέας της Φιλοπτώχου Αδελφότητας και συνέβαλε στην ίδρυση της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Χρύσανθο. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στο Βατούμ. Το 1928 διορίστηκε Γενικός Διοικητής Θράκης στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Μετά την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάστηκε για την αποκατάσταση των προσφύγων. Υπήρξε εμπνευστής της ίδρυσης της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης το 1933 και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Λαϊκού Πανεπιστημίου εντός αυτής. Κατά την Κατοχή, οργάνωσε συσσίτια και παρείχε ιατρική φροντίδα στους αναξιοπαθούντες Ποντίους της πόλης.
Συγγραφικά, το έργο του “Γύρω από την άσβεστη φλόγα” (1958) αναφέρεται στο ποντιακό ζήτημα. Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Αυγούστου 1961, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη στον ποντιακό ελληνισμό.
