Ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης (1917–2014) ήταν κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, αρχειοδίφης και πανεπιστημιακός καθηγητής, με σημαντική συνεισφορά στη μελέτη της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1917 στην Αμισό του Πόντου. Σπούδασε Φιλολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη, όπου αναδείχθηκε σε καθηγητή Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας και επικεφαλής του Ινστιτούτου Βυζαντινών Σπουδών.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ενεπεκίδης έφερε στο φως άγνωστα ντοκουμέντα από ευρωπαϊκά αρχεία, εστιάζοντας σε θέματα όπως η Ελληνική Επανάσταση, η αιχμαλωσία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ήταν πρωτοπόρος στη διερεύνηση της Γενοκτονίας, συμμετέχοντας σε διεθνείς πρωτοβουλίες και συνέδρια. Το 1964 συνέβαλε στην επιστροφή των οστών του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην Ελλάδα.
Μεταξύ των έργων του ξεχωρίζουν οι μελέτες για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την Ελληνική Επανάσταση και τους Έλληνες εμπόρους της Τεργέστης. Συνταξιοδοτήθηκε το 1982, παραμένοντας ενεργός στον ακαδημαϊκό και ερευνητικό τομέα. Απεβίωσε στις 12 Οκτωβρίου 2014 στη Βιέννη, ενώ η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα για να ενταφιαστεί στο κοιμητήριο της Κηφισιάς. Το έργο του αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική και διεθνή ιστοριογραφία.
