Ο Νικόλαος Καπετανίδης (1889–1921) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και εκδότης, γνωστός για τη μαχητική του δράση υπέρ του ελληνισμού του Πόντου. Γεννήθηκε στη Ριζούντα του Πόντου και φοίτησε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας, ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της περιοχής. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως δάσκαλος και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, συνεργαζόμενος με το περιοδικό «Επιθεώρηση» του Φίλωνα Κτενίδη.
Το 1918, ίδρυσε την εφημερίδα «Εποχή», μέσω της οποίας αποκάλυπτε τις διώξεις και τα εγκλήματα των Τούρκων κατά των Ελλήνων του Πόντου. Υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση και την ανεξαρτησία της από τις θρησκευτικές αρχές. Η θαρραλέα του στάση τον έφερε αντιμέτωπο με τον Τοπάλ Οσμάν, διαβόητο σφαγέα των Ελλήνων και των Αρμενίων, ο οποίος τον απείλησε για τα γραπτά του.
Στις 10 Μαρτίου 1921, συνελήφθη από το καθεστώς του Μουσταφά Κεμάλ και οδηγήθηκε στα «Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας» στην Αμάσεια. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1921, φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς!» πριν τον θάνατό του. Η θυσία του τον καθιστά εθνομάρτυρα και σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού.
