Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792-1828) ήταν στρατιωτικός και ηγέτης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, με αριστοκρατική καταγωγή από την επιφανή φαναριώτικη οικογένεια των Υψηλάντηδων, η οποία έλκει την απώτερη καταγωγή της από τον Πόντο. Οι πρόγονοί του είχαν μετακινηθεί από τον Πόντο στην Κωνσταντινούπολη, όπου η οικογένεια διακρίθηκε στις ανώτερες κοινωνικές και πολιτικές τάξεις των Ελλήνων του Φαναρίου, συμμετέχοντας ενεργά στη διοίκηση των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών και άλλων οθωμανικών περιοχών.
Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Υψηλάντης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στη Ρωσία, όπου έγινε υπασπιστής του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ και απέκτησε τον βαθμό του στρατηγού. Το 1820 ανέλαβε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας και, τον Φεβρουάριο του 1821, εισήλθε στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, κηρύσσοντας την Επανάσταση στη Μολδαβία, και ιδρύοντας τον Ιερό Λόχο.
Παρά την καταστολή της επανάστασης στη Μολδοβλαχία, ο Υψηλάντης αποτέλεσε σύμβολο για τον ελληνικό αγώνα και ενέπνευσε τους επαναστάτες στην Ελλάδα. Μετά από μακρά φυλάκιση στην Αυστρία, απελευθερώθηκε το 1827 και πέθανε στη Βιέννη το 1828, αφήνοντας μια κληρονομιά θάρρους και αφοσίωσης στην ανεξαρτησία των Ελλήνων και στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας.
